GAYE KURBİYYET, GÖREV KULLUK
Müminin gayesi, müminden üstün olan kurbiyyet yani Allah’a manen yaklaşmak, vazifesi ise ubudiyet yani Allah’a kulluktur.
Bütün yaptıklarımız, ne zaman kurbiyyeti kazandırır?
Hz. Âdem’in aleyhisselam iki oğlunun kurbanlarının; birinin kurbanı kabul edilmedi ama diğerinin kurbanı kabul edildi. Kurbanı kabul edilenin kurbanının kabul edilmesinin ve kurbanı kabul edilmeyenin de kabul edilmemesinin sebebini şu âyetten öğreniyoruz: “Allah ancak muttakilerden kabul eder.” (Mâide, 5/27)
Kurbanı kabul edilmeyen muttakî olmadığı için kurbanı kabul edilmedi, kurbanı kabul edilen de muttaki olduğu için kabul edildi.
Muttakî, kendisini yanlışlardan koruyan kimsedir. Kendisini cehaletten koruyan; küfür ve şirkten koruyan; riya, ucub, hased, kin, kibir ve Allah’a isyandan koruyan, belki daha üst seviye olan gafletten bile koruyan kimsedir.
Dikkatli mümin, her yaptığını Allah’ın yakınlığını kazanmak için yaptığı gibi kurbanı da sırf Allah’ın rızasını kazanmak Allah’ın yakınlığını elde etmek için keser.
Gaye, kurbiyyet yani Allah’a manen yaklaşmak, vazife Hakk’a kulluk etmektir.
Kurban da mümini Allah’a manen yaklaştırmaktadır. Allah’a manen yaklaşabilmek, uzaklaştırandan uzaklaşmak, yaklaştıran şeylere yapışmakla mümkün olur. Kurbanda, mal sevgisini, hayvan sevgisini, para sevgisini Allah’ın rızasına kurban etmek vardır.
Vuslat da engelleri aşmakla ve yaklaştıranlara tutunmakla hâsıl olur. Bu da Allah ve Rasûlünün yerdiği sıfatları imha etmek, Allah ve Rasûlünün övdüğü sıfatlarla sıfatlanmakla elde edilebilir.
Cömertlik, cimriliği yok etmek belki iktisada çevirmekle; cehli bırakıp ilme sarılmakla; kibri bırakıp tevazua, riyayı terk edip ihlaslı olmaya, tembelliği reddedip cehd u gayrete dikkat etmekle; öfkeden hilme, kabalıktan rıfka, edepsizlikten hayâya, şekvadan sabr u sebata, ifrat ve tefriti bırakıp adalete ve istikamete yönelmekle zamanla kurbiyyet hâsıl olur.
