İnsanlık İçin Gözyaşı Döken Lider Necmettin Erbakan

Prof. Dr. Necmettin Erbakan, 17 Ocak 2011’de tekrar Saadet Partisi genel başkanlığına seçilir. ‘’Bizim için neferlik ile Liderliğin hiçbir farkı yoktur.’’ diyerek 85 yaşına rağmen inandığı Milli Görüş davasına, ‘’Ebu Eyyûb El-ensari’’ misali, mücadelesine devam ediyordu. Ömrü boyunca, büyük acılar yaşamış, büyük sıkıntılar çekmişti. Ülkesindeki insanları düşünürken, Dünya mazlumlarını da unutmamıştı. İnandığı dava uğruna, dört defa partisi kapatılmış, ceza yemiş, cezaevinde yatmış, iftiraya uğramış, alaya alınmış, hakaretler yemişti. Bütün bu yapılanlara rağmen, yılmamış, yıkılmamıştı. Yaşı ilerlemiş, sağlık problemleri artmış, artık yürümekte zorlanıyordu. İnandığı davasını anlatacağı, insanlık için gözyaşı dökeceği kürsüsüne, asansörle çıkıyordu. Ama inandığı davasından asla vazgeçmiyordu. Bu tutumu çoğumuza ters gelse de, Erbakan’ın hayat boyu izlediği o mücadeleci ruha uygundu. Çünkü onun bir amacı vardı: Amacına yürüyordu. Amacı olan insanlar ölümüne yürürdü. Bu yüzden Erbakan’ın direnişi “kişisel ihtiras” olarak algılanmamalı, yadırganmamalı, saygıyla karşılanmalıydı. 27 Şubat 2011 sabahı saat 8.50’de doktorlarının muayenesi esnasında koroner arter rahatsızlığı sonucu şuurunu yitirerek komaya girmiştir. Saatler aynı sabahın 11.40’ını gösterirken doktorların tüm müdahaleleri ile yaşamsal işlevlerinin desteklenmesine rağmen yaşamını yitirmiştir. ‘’İNNA LİLLAHİ VE İNNA İLEYHİ RACİUN’’