Komşuya Seslenirken Dahi Zikir Ederdik

Türkiye’de son yıllarda hızla artan kentleşmeyle birlikte apartman kültürünün hakim olması insanların ruh sağlığını da etkiliyor.Uzmanlar, komşuluk ilişkileri iyi olanın ruh sağlığının da iyi olduğunu belirterek, şehirleşmeye rağmen bu tür ilişkilerin geliştirilmesini istiyor.

“Hu Hu” diye seslenirdik komşumuza...

“eyvallah” dilimizin pelesengi idi…

“Hay”dan gelip “hu”ya giderdik…

“Hay, Hay” Efendim! Diye kabul ederdik teklifleri…

“Allah,Allah,Allah,Allah ” diyerek şehadete koşardık Tuna boylarında…

“Allah Allah”, “Suphanallah”, “Allahu Ekber “  idi hayretlerimiz. Şimdilerdeki gibi “Vaaaauuv” diye yada “Ohaa” diye gayri Müslim kırması çığlıklar atmazdık.

“Tövbe estağfurullah”  “fesuphanallah” zikri anlatırdı kızgınlığımızı.

“Aman Allah’ım” derdik “oh my god” girmeden dilimize…

“Salavat” anlatırdı bazen yanlış bir iş yapıldığını…

“Neûzubillah” çekmek idi istemediğimiz bir şey görünce zikrimiz…

“Bismillah ”ile başlarlardı her hayrın başı.

“Hay Allah” iyiliğimizi vermeye devam edeydi…

“Allah Allah İllallah, Muhammed un Resulullah” sonrası derdik alkışlarla yiğitlere “maşallah”

“Ya sabır” öfkemizin ilacı idi ….

“Hasbünallâhü ve ni’mel-vekîl!” diyerek Allah’ı “vekil” ederdik çaresiz kalınca…

“Ya Şafi” dokunurdu yaramıza merhemden evvel…

“İnna lillah” ayeti teselli ederdi geride kalanları…

“Hak’ka yürürdük” eskiden ölmezdik biz…

“Bu da geçer ya hû!”, “Vazgeç ya hû!”, “Hoş gör ya hû!” hatları süslerdi Tekke ve zaviyelerin iş yerlerimizin duvarlarını, psikiyatrik ilaçlarlar dünyamıza girmeden…

-Velhasılı kelam Azizim !“eskiden yaşarken zikrederdik, şimdi zikrederken bile o hali yaşamıyoruz”…

O güzel hallerimize tekrar dönmemiz ve yaşamamız dileği ile...Allah’a Emanet olun....