Hoş Geldin, Ruhumuzun Rehberi...

Ey Sevgili!..

Gönlümüzü alan…

Bizi kendine bağlayıp; gül ile bülbül gibi meftun kılan…

Sen gittin gideli salât ve selâmlar dökülüyor, kalplerin tercümanı dudaklardan.

***

Ey Sevgili!..

Başımızı dizlerine koymayı…

Ellerimizi şefkatli sinene dokundurmayı…

Kalplerimize akan rahmet nefesini solumayı…

Âlemlere yaydığın “Lâ ilahe illallah” rayihasını doyasıya koklamayı…

Hiçbir dilin terennüm etmediği duâlarına âmin demeyi…

Özlüyoruz.

***

Ey Sevgili!..

Dünyayı aydınlatan o nûrunun, ruhumuza kondurduğun o bûsenin aşkıyla yanıyoruz.

 “Canımız, anamız-babamız Sana feda olsun Yâ Rasulallah” diyoruz.

Uyanıkken; gezdiğin, oturduğun, sevindiğin, üzüldüğün, coğrafyaya dalıyoruz.

Gözyaşları arasında “Medet, ey sevgili, medet!..” çırpınışıyla Sana hicret ediyoruz.

***

Ey Sevgili!..

Öyle bir zamandayız ki; ne işlediği belli, ne de durduğu…

Akrep ahir zamana kilitlenmiş; yelkovan “Çöle İnen Nûr”u gösteriyor.

İnsanlık ârafa hapsolmuş; ruhlar hoyratça savruluyor.

Mazlumlar yollara düşmüş; Senin huzur veren gölgeni arıyor.

***

Ey Sevgili!..

Kıtaları, ummanları, sahraları, dahası zamanları aşarak bir kez daha Sana geldik.

Kirlenmiş ruhumuzun içindeki mecnunca halimize bakarsın diye…

Kapındayız; baksan da bakmasan da…

***

Ey Sevgili!..

En Sevgili!..

Kâinatın serveri...

Ruhumuzun rehberi...

Canlar canı...

Gönüller dermanı...

Hoş geldin…