Ramazan ayı “Oruç” (savm) ayıdır. Çünkü; Ramazan (yanmak) ayında oruç tutan ve tevbe edenlerin günahları yanar, yok olur. Oruç; kişinin kendisini belli şeylerden tutup geri dönmesi, Rabbine iltica etmesidir.
“Hicret”ten 18 ay sonra, Şaban ayının 10’uncu günü orucu “farz” kılan Âlemlerin Rabbi, ayet-i celilesinde kullarına şöyle sesleniyor: “Ey iman edenler! Sizden önceki ümmetlere oruç farz kılındığı gibi size de farz kılındı. Umulur ki, hakkıyla korkup sakınırsınız.” “Ramazan ayı ki, insanlar için hidayet olan, hak ile batılı birbirinden ayıran apaçık belgeleri kapsayan Kur’an onda indirilmiştir. Öyleyse sizden kim o “ay”a şahit olursa (Ramazan’a ulaşırsa); artık onda oruç tutsun. Kim de hasta ya da yolculukta olursa, tutamadığı günler sayısınca, diğer günlerde tutsun (kaza etsin). Allah, size kolaylık diler, güçlük dilemez...”(Bakara, 183-185)
Rasul-ü Ekrem Efendimiz (s.a.v.), samimiyetle Ramazan orucunu tutanlara şu müjdeyi veriyor: “Cennet’te Reyyan denilen bir kapı vardır. Bu kapıdan kıyamet gününde yalnız oruçlular girer. O günde oruçlular nerede diye nida edildiğinde, oruçlular kalkıp oradan girerler. Oruçluların sonuncusu girdiğinde kapı kapatılır ve oradan içeriye artık hiç kimse giremez.” (Müslim, Siyam, 166)
Oruç, Allah’ın verdiği helâl nimetleri, sırf Allah rızası için belli bir zamanda terk etmektir. Oruç, kul olmanın gereği, iman etmenin sonucudur. Oruç, sabretmeyi, direnmeyi, istekler karşısında hür olmayı öğretir. Kişinin en özgür olduğu an; isteklerine, şehvetine ve kızgınlığına yenilmediği andır. İşte oruç bu özgür iradeye kapı açar.
Oruç, mü’minin duygu ve düşüncelerini inceltir, yardım duygularını artırır, şefkat ve merhamet ahlâkını geliştirir. Açlık çekmenin zorluğunu gösterir. Fakirleri, zorluk ve darlık çekenleri düşünmeyi sağlar. Kendini nimetlerde yüzdüren Rabbine şükrünü artırır. Oruç, günahlara karşı perde, Cehennem’e karşı kalkandır.
Aşırı ihtiraslardan uzak bulunmak ve kanaat sahibi olmak, Ruhun Orucu’dur. Heva ve heveslere aykırı hareket etmek, Aklın Orucu’dur. Yeme, içme ve harama karşı perhizkâr olmak ise, Nefsin Orucu’dur.
////