Erbakan kirli oyunu bozdu

“Hasta Adam” travmasıyla dünyaya küsenler, Necmeddin Erbakan’ın kurduğu hayallerle “ölüm uykusu”ndan uyanmaya başlıyordu.

O, ateşten bir gömlek giyiyor; adına da “Millî Görüş” diyordu. Ve en sıkıntılı anlarda bile çevresindekilere umudun sonsuzluğa uzanan haritasını çiziyordu. Kur’an rûhu, Peygamber şuuru bu topraklarda bir kez daha mâkes buluyor; “Millî Görüş” bayrağı altında dalga dalga İslâm coğrafyasına yayılıyordu.

O, İslâm âleminin içinde bulunduğu sıkıntıların asıl kaynağının “ümmet şuuru”ndan uzaklaşmasına bağlıyor; her fırsatta siyonizmin köleleştirdiği Müslüman coğrafyanın tekrar ayağa kalkma yolunun “cihad farzı”ndan geçtiğini beyan ediyordu.

“Anadolu’nun Ruhu”na ket vuranlar, bendine sığmayan “Savunan Adam”ı her defasında engelliyor; o bütün engellemelere rağmen “kesilen sakal” gibi her defasında daha gür çıkıyordu.

Leopart tanklarıyla başlayan rüyâ; Gümüş Motor, Devrim Otomobili’yle gerçeğe dönüşüyor; idealize edilen “millî sanayii”nin temelleri atılıyordu.

*

1968’de Odalar Birliği Başkanlığı, Süleyman Demirel ve eyyamcıları tarafından ilga ediliyor; O yılmıyordu...

“Önce ahlâk ve maneviyat” düsturuyla Türk siyasetine yeni bir anlayış getiren Millî Görüş Lideri Prof. Dr. Necmeddin Erbakan, başlattığı Ağır Sanayi hamleleriyle “Yeniden Büyük Türkiye” idealinin fitilini ateşliyordu.

1971’de Millî Nizam Partisi antidemokratik bir şekilde kapatılıyor; O yılmıyordu...

1980’de Millî Selamet Partisi antidemokratik bir şekilde kapatılıyor; O yılmıyordu...

Ve 1995’te Türkiye’de yeni bir dönem başlıyor; çetin günler artık O’nu bekliyordu... Refah Partisi genel seçimlerinde yüzde 21.37 oyla 158 milletvekilliği alarak büyük bir başarıya imza atıyor; O’nun başbakanlığında kurulan Refahyol Hükümeti, milletin özlediği hizmetler için kolları sıvıyordu. Millet O’ndan memnundu; fakat dış güçler, kartel medyası, askerler, sendikacılar, çeteler rahatsız oluyordu.

*

REFAHYOL Hükümeti’nin 28 Haziran 1996 tarihinde iktidar olmasıyla birlikte hortumları kesilmeye başlayan rantiyeci çevreler bir kaşık suda fırtına kopartmaya başlıyordu.

Erbakan Hoca’nın 13 Nisan 1994 yılında Meclis Grubu’nda yaptığı konuşmayı tozlu raflardan indirerek “iç savaşa davet beyanı” olarak tevil eden asker ve siyasiler, 28 Şubat Post Modern Darbesi’nin zemin taşlarını döşüyordu.

Neydi Erbakan’ı linç etmek isteyenlerin tartışmaya açtığı o konuşma; “Refah Partisi iktidara gelecek, adil düzen kurulacak. Problem ne? Geçiş dönemi sert mi olacak, yumuşak mı olacak, kanlı mı olacak, kansız mı olacak?.. Bu kelimeleri kullanmak bile istemiyorum amma, bunların terörizmi karşısında herkes gerçeği açıkça görsün diye bu kelimeleri kullanma mecburiyetini duyuyorum. Türkiye’nin şu anda bir şeye karar vermesi lâzım. Refah Partisi adil düzen getirecek, bu kesin şart. Geçiş dönemi yumuşak mı olacak sert mi olacak, tatlı mı olacak kanlı mı olacak, altmış milyon buna karar verecek.”

Ve ardından bitmek bilmeyen iftira kampanyalarına her gün bir yenisi ekleniyordu…

Erbakan’ı 148 kilo altınla... “Kayıp Trilyon Davası”yla... Repo yapılan Bosna paralarıyla... Ali Kalkancı’nın zikir ayinleriyle... Fadime Şahin ve Müslüm Gündüz’ün uçkurlarıyla... Tuğgeneral Osman Özbek’in Başbakan Erbakan’a küfürleriyle... Başörtülü öğrenciler için kurulan ikna odalarıyla... Kasetlerle... Kaddafi’nin çadırında bir kaşık suda kopartılan fırtınayla... Başbakanlık konutunda tarikat lider ve şeyhlerine verilen iftarla... Sık sık rahatsızlığını dile getiren genç subaylarla... Fitnede sınır tanımayan kiralık kalemşörlerle... Adının açıklanmasını istemeyen üst düzey rütbelilerin ağzından atılan manşetlerle... Kartel medyasının gazete kupürlerine dayanarak açılan davalarla... Laikliğe kafa tutan Kayseri Belediye Başkanı Şükrü Karatepe’yle... Sincan’da Kudüs Gecesi düzenleyen Bekir Yıldız’la... Susurluk’ta kaza yapan “mafya-siyasetçi-polis” üçgenindeki kirli ilişkilerle... Sincan’da tanklara verilen balans ayarıyla... D-8 Ekonomik İşbirliği Teşkilatı’yla... TOBB-TİSK-TESK-TÜRK/İŞ ve DİSK’in oluşturduğu “5’li çete”nin yaygaralarıyla... “Aydınlık İçin Bir Dakika Karanlık”-”İrticaya Karşı Bir Dakika Karanlık” eylemleriyle... Millî siyasete ket vuruluyordu.

*

11 aylık REFAHYOL iktidarı boyunca saldırıların ardı arkası kesilmiyor, Müslüman görünümlü fitnecilerin başı Fethullah Gülen’in “amiral gemisi”nde köpürttüğü “Beceremediniz artık bırakın” manşetiyle Refahyol iktidarına ölümcül darbeler indiriliyordu.

28 Şubat 1997’de 9 saat süren Millî Güvenlik Kurulu’nda alınan kararların ardından Genelkurmay Başkanı Orgeneral Hüseyin Kıvrıkoğlu’nun şu sözleri hafızalara kazınıyordu: “28 Şubat gerekirse bin yıl sürecek.”

Millî Görüş Lideri Necmeddin Erbakan’ın “Kanlı mı olacak, kansız mı olacak?..” sözünü tevile çalışanlar, bu sözü 54. Refahyol Hükümeti’ni iktidardan uzaklaştırmaya dayanak noktası yapıyordu. Sonunda teamülleri hiçe sayan Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel, Refahyol Hükümeti’nin idam fermanını imzalıyordu. Millet, Refah Partisi ile Doğruyol Partisi arasındaki imzalanan protokol gereği başbakanlığın Tansu Çiller’e geçeceğini düşünürken, Demirel her şeyi ters yüz edip, yeni hükümet için ANAP Genel Başkanı Mesut Yılmaz’ı görevlendiriyordu.

28 Şubatçıların gönüllü askeri Mesut Yılmaz, Demirel’in kendisine altın tepside sunduğu hükümet kurma görevini alır almaz, askerlerin verdiği ödevleri birer birer yerine getirmeye başladı. Bu ödevlerden ilki “yarasa” olarak tanımladığı imam hatip ve Kur’an kursu öğrencilerinin önünü kesecek olan 8 yıllık kesintisiz eğitimdi. Tepki alınca da, “Siyasi hayatıma mal olsa bile bu kanunu çıkaracağım” diyerek yasayı 34 saatlik kesintisiz oturum sonucu hayata geçirdi. Ve çok arzuladığı siyasi mevtalar listesindeki yerini aldı…

*

28 Şubat’ta oynanan “toplum mühendisliği” oyununun ülkeye maliyeti 291 milyar dolar oldu. Faiz lobisinin desteklediği postmodern darbe süreci, ekonomiyi rayından çıkardı. Bu dönemle birlikte tekrar gemi azıya alan “3 K” (korku, kaos, kriz) lobisi doğmamış çocukların hanesine borç yazmaya başladı.

Yaşanan süreçte 54. Refahyol Hükümeti’nin Başbakanı Prof. Dr. Necmeddin Erbakan iktidarının elinden cebren ve hile ile alınmasına rağmen, tek bir insanın bile burnunun kanamasına razı olmuyor; “28 Şubat gerekirse bin yıl sürecek” meydan okuma ve temsil ettiği kitlelere “kan emici vampire” benzetmesi yapanların “iç savaş” kışkırtmalarını boşa çıkartıyordu.

28 Haziran 1996’dan aldığı bayrağı 2 Temmuz 1997’ye kadar taşıdı. Ve bütün engellemelere rağmen Türkiye’nin özlediği hizmet yarışında çıtayı akıllara gelmeyecek zirvelere taşıdı. RP, 1998 yılında antidemokratik bir şekilde kapatıldı. O, “Bu karar tarihin akışı içerisinde basit bir noktadır...” diyerek bir kez daha dava adamlığını gösterdi.

13 Nisan1909’da Ulu Hakan Sultan 2. Abdülhamid Han’a uygulanan çökertme operasyonu, bu defa “28 Şubat Postmodern Darbesi”yle O’na uygulanıyor; Müslümanlara 88 yıl aradan sonra bir kez daha “bin yıl sürecek” sloganıyla diz çöktürülüyordu.

Sultan 2. Abdülhamid’e uyguladıkları dezenformasyonlarla 33 yıl sonra başarıya ulaşan zihniyet; O’nu 11 ay gibi kısa bir sürede hâl ediyordu. 1998’de Refah Partisi antidemokratik bir şekilde kapatılıyor; O yılmıyordu.

*

1970’li yılların terör, yokluk ve karaborsaya büründüğü karanlık günlerdeki acıları yeni yeni unutmaya başlamışken, “karaoğlan” Bülent Ecevit bir kez daha sahneye çıkıp, gönlümüzde kabuk bağlamış yarayı kangrene çevirdi.

Milletin oyu ile seçilerek TBMM’ye gelen başörtülü Fazilet Partisi Milletvekili Merve Kavakçı’yı Meclis kürsüsünde hedef göstererek, “Burası, devlete meydan okunacak yer değildir!.. Lütfen bu hanıma haddini bildiriniz!..” sözleriyle âdeta terör estirdi.

22 Haziran 2002’de ise Fazilet Partisi âdeta narkozlanarak kapatılıyordu. Ve bu narkozlu kapatma bölünmeyi beraberinde getirdi; “Gelenekçiler” ve “Yenilikçiler”.

*

Mücadeleye kalınan yerden devam kararı alanlar Saadet Partisi saflarında, yeni bir yol haritası ile yola devam etmek isteyen grup ise AK Parti’de yola devam diyecekti.

FP, 2002 yılında antidemokratik bir şekilde kapatılırken; O yılmıyordu. “Kesilen kol yerine gelmez, fakat tıraş edilen sakal daha gür büyür” diyerek Millî Görüş’ün yeniden güçlenerek geleceğini bir kez daha yineliyordu.

20 Temmuz 2001 tarihinde kurulan Millî Görüş’ün yeni temsilcisi Saadet Partisi, onun ilk üyelerinden birinin adı ise, yine davasının kölesi olan “Savunan Adam”dı.

Fakat emperyalistlerin O’na karşı hamlesi bitmek bilmiyor; 2 Aralık 2007’te yeni bir oyunla “ömür boyu siyasi yasaklı” yaftası boynuna asılıyordu. Erbakan Hoca’nın gözünde bu kararın zerre kadar kıymeti yoktu. Kervan yola dizilince, O yine en ön saftaki yerini aldı. Millî Görüş bayrağını dünya durdukça dalgalanacağını haykırdı... Son nefesine kadar...

*

Erbakan Hoca ilerlemiş yaşına rağmen narkozlananları uyandırmak için şok üstüne şok uyguladı. Ferasetiyle, önümüzde bizi bekleyen tehlikelere dikkat çekti. Gidilen yolun yanlış olduğunu ifade etmeye çalıştı. Akıl dolu nükteleriyle, milletini “narkozdan uyanın, altımızdaki toprak kayıyor, yok olma tehlikesi ile karşı karşıyayız” diyerek kendine getirmek istedi.

Siyonist işbirlikçilerin, Haim Nahumların arkasından giderseniz “Cehenneme bilet kesersiniz” dedi. Açıkçası Erbakan Hoca, dinin kendisine emrettiği “emir’il bil maruf, nehy-i anil münker”i her zaman olduğu gibi bir defa daha yüksek sesle milyonlara haykırdı. Tebliğini, davetini ve cihadını canla başla yaptı. Yüce Kitabımızın Nisa Sûresi, 148’nci ayetinde beyan edilen; “Allah kötü sözün açıkça söylenmesini sevmez. Kendisine zulüm yapılan kişi hariç. Allah her şeyi işiten ve bilendir” emrini yerine getirmeye çalıştı.

Tarihler 27 Şubat 2011’i, günler Pazar’ı, saatler 11.40’ı gösterirken, 85 yıllık mücadele ve çile dolu ömür mühürleniyor; mücahid Erbakan için ölümsüz bir hayat başlıyordu.

Şahidiz Yâ Rabbi! Biz O’ndan razıydık, Sen de razı ol Yâ Rabbi!

*

Bugün sonsuzluk yurduna göçen Millî Görüş Lideri Necmeddin Erbakan’ın vefatının 10’uncu sene-i devriyesi. Bir kez daha rahmet ve minnetle yâd ediyoruz.