1. Sevmek ne demektir?
2. Sevgi çeşitleri
3. Sevginin değeri ve faydaları
4. Allah’ın sevgisini kazanmanın yolları
5. Sevdiğimiz kişiye sevdiğimizi söylemek
6. Sevdiğimiz kimselere dikkat etmek
7. Sevginin ispatı
Sevmek güzeldir. Ama neyi ne için; kimi ne için sevmek önemlidir. Seviyorum demek bir iddiadır. İddia ispat ister. Sevginin ispatı, fedakârlıktır. Gerçek seven, sevdiğine kendisini, kendi varlığını, en azından mal varlığını feda eder.
Sevginin en üstünü Allah’ı ve Allah’ın sevdiklerini Allah için sevmektir.
Bir kimse Allah’ı, iman ederek ve ihlâsla, Hz. Peygamber (s.a.s.)’in sünnetine uyarak ve itaat ederek severse, Allah da o kimseyi hem sever hem de âleme sevdirir.
Her konuda olduğu gibi, doğru sevgi konusunda da yanlış sevgiden korunma konusunda da Allah’tan yardım istemek gerekir. Çünkü kalp, temkin makamına ermeden, oturaklaşmış bir gönüle ermeden yanlış yönlere kalbedebilir/dönebilir.
Sahabeden olan Ebü’d-Derdâ (r.a.)’nın rivayet ettiğine göre Rasûlullah Efendimiz bize bu konuda şöyle buyurmuştur:
اَللَّهُمَّ إنِّي أَسْأَلُكَ حبَّكَ، وَحُبَّ مَنْ يُحِبُّكَ، والعَمَلُ الذي يُبَلِّغُنِي حُبَّكَ، اللَّهُمَّ اجْعَل حُبَّكَ أَحَبَّ إليَّ مِن نَفسي، وَأَهْلِي، وَمِنَ الماءِ البارِدِ .
“Dâvûd aleyhisselâm şöyle dua ederdi: Allah’ım! Senden, seni sevmeyi, seni sevenleri sevmeyi ve senin sevgine ulaştıracak amelleri sevmeyi dilerim. Allah’ım! Senin sevgini bana canımdan, ailemden ve soğuk sudan daha sevimli/ileri kıl!”
(Tirmizî, Deavât, 73, Tefsîrü’l-Kur’ân, 39.)
Hz. Peygamber (s.a.s.), bir yere gittiği zaman şöyle dua ederdi:
“Beni onlara sevdir, onların da iyilerini bana sevdir”
(Rûdânî, Cem’u’l-Fevâid,)
Demek ki herkes, sevilmeye layık değildir. Kâfirler, zâlimler, fâsıklar, hasedçiler, riyâkârlar, kibirliler, münâfıklar sevilmeye layık değildirler.
Yanlış anlayışlı, yanlış davranışlı ve yanlış ahlâklı kimseler sevilirse zamanla onların yanlış itikad, yanlış ahlak ve yanlış davranışları benimsenmeye başlar.
“Her şeyin bir tartısı vardır. Sevginin tartısı da fedakârlıktır. Fedakârlık etmeyenin sevgisine inanılmaz.
Abdülaziz Bekkine (rh.a.)
1. Sevmek ne demektir?
Sevgi, ruh ve tabiatın olgunluk hissettiği ve çok hoşlandığı şeye karşı meylinden ibarettir.
(Ahmet Rifat, Tasvîr-i Ahlâk, s. 212. Tercüman 1001 Temel Eserler.)
Sevgi, fıtrîdir. Allah’ın, bütün canlıların ve özellikle de insanın fıtratına yerleştirdiği çok kıymetli bir özelliktir. Bu ilâhî özellik ve güzellik sayesinde vahşî hayvanlar bile yavrularını sever ve bu sevgi özelliği ile yavrularını korurlar. Bu sevgi sebebiyledir ki anneler yavrularını severler ve her türlü sıkıntıya katlanırlar ve hiçbir karşılık da beklemezler. Evlatlar da anne-babalarını bu ilâhî özellikle sever ve sayarlar.
Toplumları bir araya getiren; aileleri, kabileleri, milletleri kuran bu sevgidir. Bu sevgi ne kadar karşılıksız ve ulvî olursa o derece faziletli toplumlar meydana gelir.
Evde eşler, çocuklarını ve birbirlerini, çocuklar ebeveynlerini bu ilâhî sevgi ile gerçek sevgi ile severseler, ev cennet köşelerinden bir köşe olur. Diğer insanlar da birbirlerini gerçek sevgi ile severseler huzursuzluk olmaz; birbirlerinin yaptıkları hataları da sevgi denizine atarsalar kendi vicdanları da tertemiz olur, birbirlerine karşı düşmanlık da yok olur.
“Gerçek sevgi, iyilik gördüğünde artmayan, kötülük gördüğünde eksilmeyendir.”
Yahya b. Muaz (rh.a.)