Biri İmâm-ı Şafii'den nasihat isteyince buyurdu ki:
"Senden daha çok malı ve parası olan kimseyi kıskanma. O malına ve parasına hasretle ölür. İbâdeti ve tâatı çok olan kimselere gıpta et. Yaşayanlar da sonunda ölecekleri için, onların dünyâlıklarına özenmeye değmez."
Hiçbir kimse yoktur ki, dostu ve düşmanı olmasın. Mâdem ki böyledir, o halde Allahu teâlâya itâat edenlerle berâber bulun, onları sev.
İlim, ezber edilen şey değil, ezber edilen şeyden temin edilen faydadır.
Resûlullah'ın ve Ashabının yolunda olmayanı havada uçar görsem, yine doğruluğunu kabul etmem.
Herkese akıllı denmez. Akıllı kimse, kendisini her türlü kötülükten koruyandır.
Dünyâda zâhit ol, dünyâ malına bağlanma!
Âhireti isteyici ol, onun için çalış! Her işinde Allahu teâlâyı hatırla.
Böyle yaparsan, kurtulmuşlardan olursun.
Ruhsat ve teviller ile uğraşan âlimlerden fayda gelmez."
Kendisini sevenlerden bir cemâate şöyle buyurdu:
"Kalbine ilâhî bir nur penceresinin açılmasını isteyen şu dört şeyi yapsın:
1) Günün belli bir vaktinde yalnız kalsın ve huzura dalsın.
2) Mîdesini pek fazla doldurmasın.
3) Sefih kimselerle düşüp kalkmağı bıraksın, kötü kimselerle düşüp kalkmasın.
4) İlimleriyle yalnız dünyâlık arzu eden kimselere yaklaşmasın."
"Hiç bir vakit yoktur ki, ilim mütalaası, hüzün ve kederi yok etmesin. İlmî mütalaa, kalbin en ince ve en gizli noktalarını harekete geçirir, insanda yüce duygular uyandırır."
"Sâdık dost, arkadaşının hüzün ve sevinçte ortağı olandır."
"İki kişinin, darıldıktan sonra birbirinin ayıplarını ortaya çıkarması, münafıklık alâmetidir."
"Haksız sözleri tasdik eden, dalkavuk ve iki yüzlüdür."
"Sâdık dost, arkadaşının ayıplarını görünce ihtar eder, ifşâ etmez."
"İbret almak istersen, hatâ sâhibi kişilerin âkıbetlerine bak da kalbini topla."
"Kendisine faydası olmayanın, başkasına da faydası yoktur."
"Dünyâ sevgisi ile Allah sevgisini bir arada toplarım iddiasında bulunmak, yalandır."
"Âlimlerin güzelliği, nefislerini ıslah etmeleridir. İlmin süsü, şüpheli şeylerden sakınmak, yumuşak olup, sertlik göstermemektir."
İnsanları tamamen râzı ve memnun etmek çok zordur. Bir kimsenin, bütün insanları kendinden hoşnut etmesi mümkün değildir. Bunun için kul, dâimâ Rabbini râzı etmeye bakmalı, ihlâs sâhibi olmalıdır.
İlmi, kibirlenmek, kendini büyük görmek için isteyenlerden hiçbiri felâh bulmuş değildir. Ama ilmi tevâzu için, âlimlere ve insanlara hizmet için isteyen, elbette felâh bulur, kurtulur."
KAYNAKLAR
1) Menâkıb-ı İmâm-ı Şâfiî (Beyhekî)
2) Tabakâtu'ş Şâfiiyye; c.1, s.2, 3