4. Dünya ve âhiret dengesi nasıl kurulabilir?
Kur'ân-ı Kerîm’de “dünya” kelimesi, “el-hayâtü’d-dünyâ” terkibi ile birlikte 115 defa geçmektedir.
(Abdülbâkî, Muhammed Fuâd, el-Mu’cemu’l-Müfehres li Elfâzı’l-Kur’âni’l-Kerîm, Kâhire, 1988, s. 27-30, 332-335.)
Dünya kelimesinin mukabili olan âhiret de aynı sayıda geçmektedir. Bu da gerçekten dünya ile âhiretin dengeli olması gerektiğine işaret vardır.
Kur’ân-ı Kerîm’de dünyanın yaşanılan yer olması kastedilince “arz/yeryüzü” kelimesi, âhirete vasıta veya engel olması kastedilince ise “dünya” kelimesi kullanılır. Demek ki dünya âhiret içindir. Dünyayı kazanmak, âhireti kazanmak için olmalıdır. Âhiret, gaye; dünya vasıtadır. Vasıta neye vasıta olursa vasıta olduğu şeyin hükmünü alır. Dünya, âhirete vesile olursa âhiretten sayılır; âhirete vasıta olmazsa engelden sayılır.
Akıllı adam, dünyasını da âhiretini de terk etmez. Dünyasını, âhirete vasıta olduğu için terk etmez, âhiretini de dünyanın maksadı âhiret olduğu için terk etmez.
Abdullah b. Ömer (r.anhümâ) diyor ki:
Bir gün Rasûlullah’ın yanında iken Ensar’dan bir adam gelip selâm verdi ve:
- Yâ Rasûlallah! Hangi mü’min daha faziletlidir? diye sordu. Rasûlullah (s.a.s.):
- “Ahlâkı en iyi olan mü’min”, diye cevap verdi. O zât yine:
- Yâ Rasûlallah! Hangi mü’min daha zekidir? diye sorunca:
- “Ölümü en çok hatırlayıp ölümden sonrası için en iyi hazırlık yapanlar zeki adamlardır” buyurdu.
(İbn Mâce, Zühd, 31.)
Gerçek mü’min, dünyayı, âhireti kazanmak için kazanır. Allah’ın rızasını, âhireti ve cenneti kazandıran dünya, yerilen değil övülen dünyadır. Hz. Ebûbekir, Hz. Osman, Hz. Abdurrahman b. Avf (r.anhüm) gibi cömertlerin dünyaları; dünyada iken İslam’ın hakimiyetini sağlamış, zenginle fakir arası uçuruma engel olan zekât ve infak köprüsünü kurmuş, âhirette de ebedî mutluluk yeri olan cenneti kazandırmıştır.