6. Dünya sevgisinden nasıl korunabiliriz?
(Devamı)
“Şu beş özellik olmasaydı insanların hepsi salih olurdu:
1) Cehalete rıza göstermek,
2) Fazlalığa açgözlülük etmek,
3) Dünyaya haris olmak,
4) Kendi görüşünü beğenmek,
5) Amelde riyakârlık etmek.”
Hz. Ali (r.a.)
Cimrilik ve cimriliğin şiddetli olanına “şuh” (açgözlülük) denir.
Cimrilik tedavi edilmezse, günahlara yönelten özelliği sebebiyle kişiyi nice günahlara sevk eder. Bunu bildiren âyet-i kerîme ve hadîs-i şerîf şudur:
“Mallarınız ve evlatlarınız sizin için bir fitne/imtihandır. Büyük mükâfat ise Allah katındadır. O halde gücünüz yettiği kadar Allah’tan korkun, dinleyin, itaat edin, kendiniz için hayır olmak üzere infâk edin. Kim nefsinin cimriliğinden/açgözlülüğünden korunursa, işte onlar kurtulanlardır.”
(Teğâbün sûresi 64/15-16.)
“Zulümden sakının. Çünkü zulüm, Kıyamet gününde zâlime zifiri karanlık olacaktır. Cimrilikten de sakının. Çünkü cimrilik sizden öncekileri helâk etmiş, onları birbirinin haksız yere kanlarını dökmeye, haramlarını helal saymaya sevk etmiştir.”
(Müslim, Birr, 56.)
Cömertlik, zenginle fakir arası köprüyü sağlar; cimrilik ise köprüleri yıkar, her türlü gayrimeşru işlere sevk eder. Cömertlik Allah’a güvenin ifadesidir. Halbuki cimrilik şeytana aldanmanın ve şeytanın iğvasına kapılmanın ifadesidir.
Bununla ilgili âyet-i kerîme şudur:
“Şeytan sizi fakirlikle korkutur ve size cimriliği emreder, Allah ise size kendi katından mağfiret ve bir bolluk vadediyor. Allah ihsanı bol olan, her şeyi bilendir.”
(Bakara sûresi 2/268.)
Kâ’b b. Mâlik’ten (r.a.) rivayet edildiğine göre, Rasûlullah (s.a.s.) şöyle buyurdu:
“Bir koyun sürüsünün içine salıverilmiş iki aç kurdun o sürüye verdiği zarar, mala ve mevkiye düşkün bir adamın dinine verdiği zarardan daha büyük değildir.”
(Tirmizî, Zühd, 43.)
İnsan esasında hem varlıkla hem yoklukla yani hem fakirlikle hem zenginlikle imtihan edilmektedir. Zenginliğin imtihanı daha ağırdır. Zira fakir için sabırdan başka çare yoktur. Ama zengin için her türlü günah işleme imkânı vardır. İşte bundan dolayı şükür, sabırdan üstündür denmiştir. Sabreden de şükreden de imanla ölürse cennete girer.
Fakir, emirleri terk etmeyip nefsine karşı koyduğunda “sabreden kul” olur. Zengin ise kendisine bahşedilen bütün nimetlerin Allah’ın olduğuna kalbiyle itikad ettiğinde, diliyle elhamdülillah diyerek bütün nimetlerin Allah’ın olduğunu itiraf ettiğinde, bedenî ve malî ibadetlerine özen gösterdiğinde, gerektiğinde cihada giderek ve bu uğurda harcama yaparak ilahi emre boyun eğdiğinde, gücünü başkalarının yararında kullandığında, davranışlarını böylelikle ölçü anlayışa göre düzenlediğinde “şükreden kul” olur.
Âhirete engel olan dünya sevgisi, her kötülüğün başı durumundadır. İşte bunu bildiren hadîs şudur:
“Dünya sevgisi her günahın başıdır.”
(Aclûnî, Keşfu’l-Hafâ, I, 344-345. Zayıf hadis olarak bilinir. Fakat Beyhakî Şuabu’l-Îmân’ında hasen olarak rivayet etmiştir.)
Kişinin gâyesi âhiret değil de dünya olunca, gâyeye ulaşmak için her türlü gayrimeşru yollara başvurur.
Kâmil mü’min, hem dünyayı hem âhireti ister. Dünyayı isterken, Allah’a kulluk yapabilmek ve âhireti kazandıracak sermaye olması için ister. Âhireti istemek, cenneti istemektir. İşte bunun delili de şu âyet-i kerîmedir:
“İnsanlardan bir kısmı da ‘Rabbimiz bize dünyada bir güzellik ver, âhirette de bir güzellik ver ve bizi ateş azabından koru’ der.”
(Bakara sûresi 2/201)