Dünyevî kötülük, dünyaya küfrün ve şirkin, zulmün, fesadın hâkim olması ve dünyanın huzurundan sorumlu olan Müslümanların bu yanlışlara karşı çıkmamaları veya rıza göstermeleridir.
İnsanların kâfir veya fâsık olarak yaşamaları, kâfir veya fâsık olarak ölmeleri insanların kendi kendilerine kötülük etmeleri demektir.
Müslümanlar, güçleri oranında hem Müslümanların hem de gayrimüslimlerin, hem dünyalarından hem âhiretlerinden sorumludurlar. Müslümanlar, gayrimüslimlerin hidayetine vesile olma çalışmalarıyla sorumludurlar
Dünyanın huzuru, imanlı olmaya; âhiretin ebedî huzuru, imanlı ölmeye bağlıdır.
Dünya, insanlara âhireti kazanmaları için verilmiştir. Dünya, ekin yeri; âhiret, biçim yeridir. Elbette dünyada ne ekilirse âhirette de o biçilir.
Önce insanlarla İslâm’ın önündeki iç ve dış engellerin kaldırılması gerekir.
İç engel, Müslümanların İslâm’ı temsil edecek ilim adamlarının, İslâm’ın çaplılığına yakışır liderlerinin ve İslâm aydının eksik oluşu, tam donanımlı İslâm davetçileri olmamaları ve İslâm’a zıt yaşamaları, birlik olmamalarıdır.
Dış engel ise insanların İslâm’ı bilmemeleri, bir kısmının İslâm’ı yanlış bilmeleri ve İslâm düşmanlığı propagandasının yapılmasıdır.
İçte fetih olmadan ve iç engel kalkmadan dış engelin kalkması mümkün olmaz.
İYİLİK VE KÖTÜLÜK EDENLERİN DURUMU
İyi adam, hatta en iyi adam bile, kötülüğü olmayan değil, iyiliği kötülüğüne galip olan kişidir; kötü ve en kötü adam bile hiç iyiliği olmayan değil, kötülüğü iyiliğine galip olan kişi demektir.
Bir kurumun da bir insan gibi, iyilikleri de kötülükleri de olur.
İnsaflı insan, kusurunu gördüğü kimsenin bu kusurunun onun güzelliklerini görmeye engel olmadığı; güzelliğini gördüğü kimsenin de bu güzelliklerinin onun kusurunu görmesine engel olmadığı kişidir.
Yine insaflı insan, güzellikleri ve iyilikleri çok olan kimsenin artık kusurlarına bakmaz olur. Kusurunu, güzelliklerine feda eder.
“Bir adamın iyilikleri, kötülüklerinden çok olursa, kötülükleri anılmaz olur. Kötülükleri iyiliklerinden fazla olursa, iyilikleri anılmaz olur.”
Abdullah b. Mübarek (rh.a.)
Hasta Ruhlu İnsan ve Kıymet Bilen İnsan
Hasta ruhlu insanlar, hep kusur araştırırlar; hiç iyilik görmek istemezler, gözlerine sokulsa bile görmek istemezler, olan güzellikleri de beğenmezler.
Kıymetli insanın kıymetini ancak kıymetli insan bilir.
Esasında herkes de iyilik edilmeye layık değildirler.
“Kerîm/iyi karakterli ve şahsiyetli insana ikramda bulunursan, o kimse sana köle olur; şahsiyeti düşük kimseye de iyilik etsen o, sana karşı kibirlenir.”
Arap Şairi
Şahsiyeti düşük insana iyilik edersen, o kimsenin şerrinden sakın denmiştir.
Bize gereken ve bize yakışan, önce ehline, layık olana iyilik etmek; sonra da herkese iyilik etmektir. Zira her kap, içindekini dışına sızdırır.
Bazen iyilik, düşmanlığı yok etmek bazen de düşmanlığı azaltmak için yapılmalıdır.
“İyilik ve tevazu, bütün düşmanlıkları yener.”
Amenemope
Kötülük etmeye hakkı ve gücü yettiği halde yapmamak, gerçekten büyüklüktür. Hz. Peygamber’in (s.a.s.) Mekke’yi fethettiği zaman her türlü kötülük yapan Mekke müşriklerini affetmesi gibi.
“Her türlü kötülüğü yapmaya muktedir iken, kötü bir şey yapmamak; işte budur iyilik.”
Andre Gide
Kötülüğü iyilik gibi yenen bir şey yoktur.
“Eğer hasmını yenmek istersen, fenalığa karşı iyilikle mukabele et!”
Said-i Nursî (rha)
Mecbur olunca harbin durumu ve hukuku farklıdır ve farklı cereyan eder. O zaman harpte iken yapılan adalet olur ki bu da bir iyiliktir.
İyiliği de yaparken usulünce olmalı ve kötülük yapar gibi olmamalıdır.
“Yalnız iyilik yapmak yetmez; iyiliği zarafetle yapmak da lazımdır.”
Denis Diderot
Allah Teâlâ bu konuda ne güzel buyurmuştur:
اَلَّذ۪ينَ يُنْفِقُونَ اَمْوَالَهُمْ ف۪ي سَب۪يلِ اللّٰهِ ثُمَّ لَا يُتْبِعُونَ مَٓا اَنْفَقُوا مَناًّ وَلَٓا اَذًۙى لَهُمْ اَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْۚ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ
“Allah yolunda mallarını infak edip de sonra verdiklerinin arkasından başa kakmayı, gönül incitmeyi uygun görmeyen kimselerin Rableri yanında mükâfatları vardır. Onlara hiçbir korku yoktur ve onlar, üzülmeyeceklerdir.
(Bakara sûresi 2/262.)
Özellikle iyilik yaptıktan sonra söz veya işaretle de olsa bahsedilmemelidir.
“İyiliğinize inanılmasını istiyorsanız, ondan hiç söz etmeyin.”
Blaise Pascal
Senin yaptığın iyiliği unut, sana yapılan iyiliği unutma; senin yaptığın kötülüğü unutma, sana yapılan kötülüğü unut.
Allah bizi, iyilik yapmaya ve iyilerin ahlakıyla ahlaklanmaya muvaffak kılsın! Kötülerin şerlerinden bizi korusun, bizi kötülere galip kılsın Rabbimiz.