Refahsız hükümet arayışlarının eseri olarak ortaya çıkan Anayol Azınlık Hükümeti, üç ayın sonunda beyaz bayrak çekmişti. Parlamento aritmetiği ve yurtta esen rüzgârlar Refah'sız bir hükümete ve alternatifine yol vermiyordu.
Dolayısıyla, 7 Haziran 1996'da Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel 54. Cumhuriyet Hükümetini kurma görevini Refah Lideri Prof. Dr. Necmettin Erbakan'a verir. Erbakan, 54. Hükümeti kurma çalışmalarına büyük bir anlayış, nezaket ve yumuşak tavırla başladı. Bu çalışmalarını yürütürken demokratik teamüllere de son derece bağlı kalmaya çalıştı. Bu çerçevede Haziran 1996'da, Tansu Çiller liderliğindeki Doğru Yol Partisi ile ortaklık yapıp, 54. Cumhuriyet Hükümetini kurarak, başbakan olur.
Erbakan'ın kurduğu 54. Hükümet, 28 Haziran 1996'da Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel tarafından onaylanır. 29 Haziran'da protokol açıklanır. 4 Temmuz'da, program mecliste okunur ve 8 Temmuz'da hükümet güvenoyu alır.
Artık Erbakan, yorulmak bilmeyen, tükenmeyen bir gücün ortaya koyduğu azimle yaptığı 30 yıllık bir mücadelenin neticesinde başbakan olmuştu.
Erbakan başbakanlığında kurulan Refah yol hükümetiyle önceki hükümetler arasında bir mukayese yapıldığında, Refah yol Hükümeti’nin, özellikle ekonomi alanında diğer hükümetlere göre daha başarılı olduğunu söylemek mümkün. Refah yol’un işbaşında olduğu bir yıllık sürenin sonunda, ortaya çıkan ekonomik göstergeler, bunu ortaya koyuyor. İktidarda kalınan sürenin neredeyse yarısının "darbe" söylentileri ve tartışmaları ile geçirilmesine rağmen, enflasyonda yüzde 6’lık gibi bir düşüşün sağlanmasını, yabana atmamak gerekir. Erbakan iktidarı devraldığında ekonomik veriler gerçekten de çok kötüydü. Ancak, bazı Refah Partililerin de ifade ettiği gibi enkaz edebiyatı yapmanın bir anlamı da yoktu. Her şey ortadaydı ve madem iktidara talip olunmuştu, bu yolda halkın beklediği icraatları yapmak gerekiyordu. Erbakan'ın iktidarda, "enkaz edebiyatı" yapmamış ve gerçek icraatlarına başlamıştı.
1996 yılı sonunda 20 milyar dolar olması beklenen bütçe açığı 15 milyar dolara, 45 milyar dolar olması beklenen iç borç ise 22 milyar dolara düşürüldü.
Refah-Yol hükümeti, hükümeti devraldığında % 76’lar seviyesinde olan repo oranı, Şubat 1997 tarihinde % 50’ler seviyesine çekildi.
Devralınan hazine borçlanma faizi % 170 seviyelerinden, Şubat 1997 tarihinde % 83’ler seviyesine düşürüldü,
Enflasyonla mücadelede büyük başarılara imza atıldı. Toplumun tüm gelir gruplarına enflasyon üzerinde 40-50 puanlık bir reel gelir sağlandı.
28 Haziran 1996 tarihinde 550 puan olan borsa endeksi, Şubat 1997’de 1700 puana yükseltilerek rekor kırıldı.
Kaynak paketlerden Ocak 1997 itibariyle 11,78 milyar dolar, Nisan 1997 itibariyle 13,33 milyar dolar bir gelir sağlandı. Yani, toplam 25,11 milyar dolar zamsız, vergisiz bir gelirin havuza aktarılması sağlandı.
1996 yılı için tarımı destekleme fonu önceki hükümet tarafından öngörülen sadece 38 trilyon TL idi. Refah-Yol, 1996 yılı ikinci yarısında yaptığı hamle ile 1996’daki desteklemeyi, 60 trilyon TL’ye çıkardığı gibi, 1997 yılı içinde de 95 trilyona yükseltti.
TMO 1995 yılında 48 milyon dolarlık hububat alımı yaptığı halde, Erbakan’ın başbakanı olduğu 54. hükümet 329 milyon dolarlık alım yaparak, köylüye 7 misli fazla para ödemek suretiyle yüzünü güldürmüştür.
Köylülere % 50 gübre sübvansiyonunun alımda derhal ödenmesi esası getirildi. Ayrıca, gübre alımında formaliteler azaltıldı.
Et ithalindeki fon, önce % 3’ten % 30’a çıkarıldı. Daha sonra da canlı hayvan ve et ithalatı yasaklandı. Böylece hayvancılık sektörü korunmuş oldu.
Bağ-Kur emeklilerinin maaşları % 300 artırıldı.
Esnafa verilen krediler 1996’nın ikinci yarısında 57 trilyondan, 80 trilyon TL’ye çıkarıldı. Yani, 53. hükümette 57 trilyon olan esnaf kredisi, 54. hükümette 80 trilyona çıkartıldı.
54. hükümet döneminde fındık üreticisine, buğday üreticisine, pancar üreticisine en yüksek taban fiyatları verildi. Bugüne kadar bu rekorlar kırılamadı.
Fon kredisi imkânı tanınan teşvik belgesi verilmeye başlandı. Böylece, fon kredisinden yararlanmak üzere 8.036 KOBİ sahibi müracaatta bulundu. 2.5 trilyon TL kredi kullanıma açıldı.
Asgari ücrette % 100’den fazla artış sağlandı.
Refah-Yol döneminde memurlara % 102,5 maaş zammı yapıldı. O yıl enflasyon oranı % 65 olarak gerçekleşmişti. Buna göre memurun alım gücü % 37,5 kadar artırıldı.
54. Refah-Yol Hükümeti, 1996 tarihinde asgari ücreti 210 dolar olarak tespit etmiş ve işçilere o güne kadar verilen en yüksek asgari ücreti ödemiştir.
Kamu toplu iş sözleşmeleri ilk defa Refah-Yol döneminde, 3 ay gibi kısa bir zamanda sağlandı. Kamu kesimi ortalama giydirilmiş aylık ücretlerinde büyük bir artış sağlanarak, ücretler 50 milyon TL’den, 107 milyon TL’ye, dolar bazında 655 dolardan, 993 dolara çıkartıldı.
Bütçeden Bağ-Kur emeklilerine 866 milyar TL, memur emeklilerine 985 milyar TL ve işçi emeklilerine de onları mağdur edemeyecek derecede destek sağlandı.
Emeklilerin maaşlarında enflasyonun üstünde % 51 reel artış sağlandı.
Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Teşvik Fonunun bütün geliri ilk defa kanunun maksadına uygun şekilde yoksullara tahsis edildi.
Körfez savaşı sonrası Irak’a uygulanan ambargo sonucu kapalı tutulan “Kerkük-Yumurtalık” boru hattı, Amerika’nın tehditlerine rağmen, 54. Refah-Yol hükümetinin gayretleriyle açtırıldı. Ekonomiye büyük katkı sağlandı.
50 yıldan beri ilk defa 1997 tarihinde denk bütçe yapılabildi. Bu Refah-Yol hükümetinin övünülecek en büyük başarısıdır.
1997 yılı bütçesinde yatırımlar toplam ve reel olarak 20 yıldan beri ilk defa % 40 artırıldı. Böylece devlet yatırım ve kalkınma yapabilen bir devlet haline getirildi.
Bedelsiz ithalatla bütçeye 1,5 milyar marklık ek gelir sağlandı.
54. hükümet döneminden önceki hükümetlerde sadece İstanbul dukalığına ve dönme diktasına sunulan kredi ve teşvik imkânları, onların ellerinden alınarak Anadolu’nun kalkınmasına, yerli ve milli sanayinin oluşmasına aktarıldı.
Bütün bu işler yapılırken yeni zam ve vergiler konmadı.
Arsızların hortumları kesildi. Paralar oluşturulan havuza aktarıldı.
Refah-Yol döneminde denk bütçe yapıldı. Faize ödenmesi gereken miktarlar, bir evvelki yılın 18,5 milyar dolarına mukabil, 12 milyar dolara indirildi. Fark, 6,5 milyar dolar.
Devletin arazileri sermayedarlara satılmaktan kurtuldu.
Özel bankaların devletten uzun vadeli düşük faizli borç alıp, bu parayı devlete yüksek faizle ve kısa vadeli olarak satmasının önüne geçildi. Böylece katrilyonluk korkunç kazançlar devletin kasasında kaldı.
Eşel-Mobil sistemi getirilerek, memur ve işçilerin maaş zamları otomatiğe bağlanmış ve onların enflasyon nispetinde maaşları otomatik olarak zamlanmıştır.
IMF ile stand-by anlaşması imzalanmamış, milli ekonomiye dönülmüştü.