CIA ve TEKLİFLERİ

Oyuncu Demet Tuncer CIA’den teklif aldığını açıkladı. Detaylar, aşağıda linkini verdiğim haberde mevcuttur.

Bu haberi okuyunca kafamda bir şimşek çaktı; birden, A.B.D. İstanbul Başkonsolosluğundan bana gelen bir görüşme teklifini hatırladım.

Yoksa ben de mi bir teklif ile karşı karşıya gelecektim?

Yıl: 2017

Elektronik postama bir ileti gelmiş, o sırada Ankara’da mülakatlarda görevli olduğum için biraz geç fark etmiştim. İletiyi silmemişim, hala duruyormuş, olduğu gibi aşağıya alıntılıyorum:

"Sayın Onat,

Sizi bir randevu talebi için rahatsız ediyorum. Ben A.B.D. İstanbul Başkonsolosluğu Politika ve Ekonomi Bölümü’nde görevli bir diplomatım. Eğer uygun görürseniz, hem ASDER olarak çalışmalarınız hakkında bilgi almak, hem de bölgedeki son gelişmeler üzerine değerlendirmelerinizi almak için sizden bir randevu rica ediyorum. Müsait olacağınız bir gün ve saat için bir randevu verebilirseniz çok sevinirim.

Saygılarımla,

Nathan Miller

Political Section

Consulate General of the United States of America

İstınye Mahallesi

Üç Şehitler Sokak No:2

Sarıyer 34460, İstanbul"

Doğrusu, okuyunca çok şaşırmıştım. Bir mana da verememiştim. Bu görüşme isteği neden icap etmişti ve neden ben seçilmiştim?

O zamanlar üzerinde pek fazla durmamıştım. ASDER Yönetim Kurulundaydım. MAZLUMDER'de uzun süre genel koordinatör olarak çalışmıştım. TKMM toplantılarına katılıyordum. Yani, oldukça yoğun STK faaliyetleri içerisindeydim; her inanç ve düşüncede kişi ve gruplarla bir araya gelebiliyor ve TV programlarına da çıkıyordum. Faal bir insan hakları aktivisti olarak, benim seçilmiş olmamın kabul edilebilir bir izahı ve mantığı vardı.

Randevu talebine cevap vermeden önce ASDER Yönetim kurulunda istişare ettik. Mahiyet itibarıyla, ASDER olarak çalışmalarımız hakkında bilgi almak istedikleri için, kararı kendim tek başıma vermeyerek, teklifi yönetim kuruluna, detaylı bir şekilde müzakereye götürdüm.

Değerlendirmelerimizin neticesinde, geç de olsa şu şekilde bir cevap yazdım:

"Sayın Miller,

Öncelikle ifade etmem gerekir ki e-mailinizi çok geç gördüm. Uzun süredir iş nedeniyle Ankara'da bulunuyordum. Bayram tatili nedeniyle İstanbul'a geldim. Tatili müteakip tekrar Ankara'ya döneceğim. 04 Ağustosa kadar Ankara'da olacağım.

Sizinle görüşmek bana da keyif verecektir. Büyük bir memnuniyetle kabul ederim.

Ancak ya döndükten sonra gerçekleştirebiliriz, ya da eğer mutlaka benimle görüşmek gerekmiyor ise ASDER'den benden daha ehil arkadaşlarımın ismini verebilirim onlarla görüşebilirsiniz, nasıl takdir ederseniz.

Ankara'da Sıhhiye Subay Orduevinde kalıyorum.

Saygılarımla, Gürcan ONAT."

Cevabıma dönüş şu şekilde oldu:

"Automatic reply: Görüşme Talebi (Otomatik cevap: Görüşme Talebi):

Thanks for your email. I will be out of the office until 03 July 2017. I will respond to your message upon my return."

Tercümesi: ( E-postanız için teşekkürler. 03 Temmuz 2017'ye kadar ofiste olmayacağım. Döndüğümde mesajınıza cevap vereceğim.)

Tabii sonra bir daha yazışma olmadı. Böylece bir hikâye başlamadan bitmiş oldu.

Oyuncu Demet Tuncer’e teklif doğrudan, oldukça açık ve net bir şekilde gelmiş; Amerika'da üniversitede siyasal bilgiler okurken, uluslararası güvenlik derslerine giren ve CIA’de analist olarak çalışan Profesör: “Demet, ajans için çalışmak ister misin?" demiş. Hatta kendisi önce teklifi yanlış algılıyor; modellik ajansı olarak düşünüyor, şaşkınlıkla 'Benim ajansla ne işim olabilir ki? Ne boyum uzun, ne yapım mankenlere uygun' diyor. Hocası izah ediyor; Merkez İstihbarat Ajansı'nın CIA olduğunu anlatıyor. Kendi ifadesi ile önce çok heyecanlanıyor, ancak düşününce anlamlandıramıyor; ertesi gün hocasını tekrar buluyor ve merakla soruyor:

-"Prof. Dr. Lupsha, peki bana ne yaptırırlar, neden beni istesinler? Verdiği cevap, 20 yaşındaki aklıma daha da karmaşık ve anlamsız geldi: 'Seni ülkende üst düzey bir bürokrat ya da diplomat yaparlar ve zamanı geldiğinde senden sadece tek bir şey isterler.' Tam saçmaladı bu adam, beni kendi ülkemde başka bir devlet nasıl üst bürokrat veya diplomat yapabilir ki, buna nasıl gücü yetebilir ki dedim kendi kendime. Ama takıldığım o konu değildi, bunca yatırım yapıp, senelerce bekletip benden tek bir şey isteyecek olmaları düşüncesi midemi bulandırmaya yetti ve cevabım düşünmeden netti. O yaşta böyle bir cümle kurduğuma hâlâ inanamıyorum; sanırım bu sözler annemle babamın değerlerinden döküldü ağzımdan: Üzgünüm, ben ne ailemi ne de ülkemi satarım."

Bu yazılanları okuyunca on yıl öncesine gidip, hafızamı ciddi olarak zorlamaya ve yaşadıklarımı hatırlamaya çalıştım; her ne kadar o zamanlar sıcağı sıcağına üzerinde durmamış ve pek önem vermemiş olsam da, sanırım olay hiç de basit değilmiş. Zira önemli mevkideki bir dostum şunları söylemişti: "A.B.D. Konsolosluğundaki görevliler, hatta çaycısına kadar herkes özel eğitim almış istihbarat elemanıdır."

Oyuncu Demet Tuncer'e geldiği gibi bana da bir teklif gelecek miydi gelmeyecek miydi, bilemem; komplo teorileri geliştirmeye gerek yoktur. Lakin en azından benim gibi faal bir insan hakları aktivistinin ağzından istihbarat girdisi olarak değerlendirilebilecek bilgiler, veriler toplamak isteyecekleri hiç şüphesizdir.

Demet Tuncer röportajında kendisine böyle bir teklifin yapılma gerekçesi olarak şu tahminini dile getirmiş: "İstihbaratın insan unsuruna olan merakımı fark etmiş olmalı ki, benimle çalışmaya devam etti. İnsanları okumak, psikolojik kalıplarını analiz etmek ve beden dillerini neden, nasıl, hangi amaçla kullandıklarını anlamak, beni her zaman çok heyecanlandıran bir alandı ve bu konuda oldukça başarılıydım."

Demet Tuncer belli ki helal süt emmiş; "ben ne ailemi ne de ülkemi satarım" diyerek, teklifi geri çevirmiş. Ben de elbette Harp Okulunda istihbarat ve İKK dersleri almış bir emekli subay olarak istedikleri bilgileri vermeyecek ve bilakis mümkün olabildiği kadar bilgiler toplamaya çalışacaktım.

Şimdi önemli soru şu ki; Demet Tuncer kabul etmedi, benimle mülakat başlamadan bitti, fakat hepsi bu mu? Yani başka oyunculara veya gazetecilere veya bürokratlara veya politikacılara veya insan hakları aktivistlerine bu tür teklifler yapılmamış mıdır?

Elbette yapılmıştır!

Onlar kabul etmiş midir?

İşte burası meçhul!

Hepimizin düşünmesi gereken ve beni bu yazıyı yazmaya sevk eden asıl saik işte budur!

Bir an dahi gaflete düşmememiz gereken bir zamanda yaşıyoruz. İsrail'in bu kadar azgınlaştığı, pervasız arzı mev'ud çılgınlığı ile katliamlar yaptığı, sınırlarını doludizgin genişletmeye çalıştığı ve A.B.D. başta olmak üzere Avrupa Ülkelerinin koşulsuz tam destek vermeleri hengâmında bir an dahi gaflete düşmek çok büyük vebal olur. Milli Savunma Sanayimizin her geçen gün büyüme, yerli ve millileşme, özellikle dış bağımlılıktan kurtulma çaba ve gayretleri elbette, satılmış ajanlar elleriyle veya sözleriyle yalan ve iftira ve çarpıtmalar yapmak suretiyle her türlü suikasta maruz bırakılmaya çalışılacaktır.

İçteki düşmanlarımızın, hainlerin ve ahmakların dıştaki düşmanlardan çok olduğu bir ülkede yaşadığımızı asla unutmamamız gerekiyor.

Allah her daim muinimiz, yar ve yardımcımız olsun.