4. Niçin hakkı-batılı, hayrı-şerri, dostu-düşmanı tanıtan bilgi lazımdır?
Hakkı bilmeyen, hakkı batıl zanneder, batılın batıl olduğunu bilmeyen de batılı hak zanneder. Şu âyet-i kerîme ne kadar da manidardır:
وَالَّذ۪ينَ اٰمَنُوا بِالْبَاطِلِ وَكَفَرُوا بِاللّٰهِۙ اُو۬لٰٓئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ.
“Bâtıla inanıp Allah’ı inkâr edenler, işte ziyana uğrayacak onlardır.”
(Ankebût sûresi 29/52)
Hak bilinmeyince batıl bilinmez. İlk önce batılı görür de hak olanı bilmezse, batılı hak zanneder. Kişi ömür boyu batılı öğrense hakka ulaşamaz, hakkı bilince hakkın dışındakilerin batıl olduğunu anlamak kolay olur.
Bu konuda Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur:
﴿ فَذٰلِكُمُ اللّٰهُ رَبُّكُمُ الْحَقُّۚ فَمَاذَا بَعْدَ الْحَقِّ اِلَّا الضَّلَالُۚ فَاَنّٰى تُصْرَفُونَ.﴾
“İşte gerçek Rabbiniz olan Allah budur. Artık haktan sonra batıldan/sapıklıktan başka ne var? O halde nasıl olur da döndürülüyorsunuz.?”
(Yûnus sûresi 10/32.)
Hak ve hayır, İslam’ın ta kendisidir.
Şu iki âyet-i kerîme, Kur’ân-ı Kerîm’in hak ve hayır olduğunu bildirmektedir:
وَق۪يلَ لِلَّذ۪ينَ اتَّقَوْا مَاذَٓا اَنْزَلَ رَبُّكُمْۜ قَالُوا خَيْراًۜ
“Muttakî (küfürden, günahlardan ve emirleri terkten korunan kimse)lere: ‘Rabbiniz ne indirdi? denildi. Onlar da: ‘Hayır’ (indirdi) dediler.”
(Nahl sûresi 16/30)
اَفَمَنْ يَعْلَمُ اَنَّـمَٓا اُنْزِلَ اِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ الْحَقُّ كَمَنْ هُوَ اَعْمٰىۜ اِنَّمَا يَتَذَكَّرُ اُو۬لُوا الْاَلْبَابِۙ ﴿١٩﴾
“Rabbinden sana indirilen ancak hak olduğunu bilen kimse, (O’na inanmayan) kör gibi midir? Ancak selim akıl sahipleri iyice öğüt alır (ve düşünürler).”
(Ra’d sûresi 13/19)
Dostunu bilmeyen, dostunu düşman; düşmanını bilmeyen de düşmanını dost zanneder.
Bu ne kadar önemlidir ki Allah, dostumuzu düşmanımızı ortaya koymuştur:
اِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّٰهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذ۪ينَ اٰمَنُوا الَّذ۪ينَ يُق۪يمُونَ الصَّلٰوةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكٰوةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ ﴿٥٥﴾ وَمَنْ يَتَوَلَّ اللّٰهَ وَرَسُولَهُ وَالَّذ۪ينَ اٰمَنُوا فَاِنَّ حِزْبَ اللّٰهِ هُمُ الْغَالِبُونَ۟ ﴿٥٦﴾ يَٓا اَيُّهَا الَّذ۪ينَ اٰمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الَّذ۪ينَ اتَّخَذُوا د۪ينَكُمْ هُزُواً وَلَعِباً مِنَ الَّذ۪ينَ اُو۫تُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَالْكُفَّارَ اَوْلِيَٓاءَۚ وَاتَّقُوا اللّٰهَ اِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِن۪ينَ ﴿٥٧﴾
“Sizin (asıl) dostunuz (veliniz) ancak Allah'tır, Rasulüdür, iman edenlerdir ki onlar Allah'ın emirlerine boyun eğerek namazı kılar, zekâtı verirler. Kim Allah'ı, Rasûlünü ve iman edenleri dost edinirse (bilsin ki) üstün gelecek olanlar şüphesiz Allah'ın tarafını tutanlardır. Ey iman edenler! Sizden önce kendilerine Kitap verilenlerden dininizi alay ve oyun konusu edinenleri ve kâfirleri dost edinmeyin. Allah'tan korkun; eğer müminler iseniz.”
(Mâide sûresi 5/55-57)
Dostu bilmenin gereği, dosta dostluk etmektir. Asıl dostumuzun Allah (c.c.), Rasûlü ve emirlerine boyun eğerek namaz kılan ve zekât veren mü’minler olduğunu bu âyet bildirmiştir.
Gerçek dost olanlara da gerçek manada dostluk etmek gerekir ki dostluklarını kazanmış olalım
5. Neden doğru ve isabetli bilgi önemli?
Bir bilginin doğru olması önemlidir. Daha önemli olan, bize lazım olan, bizim sorumluluğumuzla ilgili olan, şimdi lazım olan bilgi, isabetli olan doğru bilgidir. Bizimle ilgisi olmayan bilgi, bizimle ilgili olan bilgiye de engel olur.
En üstün, en doğru ve en isabetli ilim, Allah’ın ilmidir. Allah’ın ilminin üstünlüğünü, kâinat ve kâinatın özeti insanın yaratılışı ispat etmektedir. Çünkü Allah, her şeyi bilen hüküm ve hikmet sahibi ve her şeye kadir olandır.
Doğru neticeye ve doğru hükme doğru bilgiyle ulaşılabilir. Öyle ise doğru bilgiye ulaşmamız gerekir. O da aydınlatıcı kitaba müracaatla elde edilir. Aydınlatıcı bilgi kaynağı Allah’ın kelamı olan Kur’ân-ı Kerîm’dir.
Doğru hakkında şöyle buyurmuştur:
﴿ وَالَّذ۪ي جَٓاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِه۪ٓ اُو۬لٰٓئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ.﴾
“Doğruyu getiren (Peygamber) ve onu tasdik edenler (mü’minler, hatalardan, dünya ve âhirette zilletten) korunan onlardır.”
(Zümer sûresi 39/36)